Bardzo lubię pisać, jednak muszę przyznać, że pisanie długich recenzji czasami mnie przerasta. Wiadomo, zazwyczaj jest to brak czasu. Jednak znalazłam na to idealne rozwiązanie. Założyłam profil na Instagramie, na którym pod zdjęciem czytanej książki będę wklejać jej krótką recenzję. Takie minirecenzje pozwolą mi się mnie stresować o wygląd bloga i częstotliwość postów. Myślę, że tutaj jednak też będę od czasu do czasu coś zamieszczać, bo szkoda mi tak po prostu zniknąć.
A teraz recenzja, którą znajdziecie też na Instagramie.
Małe miasteczko pełne mrocznych tajemnic. Rodzina starająca się pozbierać po straszliwej tragedii. A w centrum wydarzeń woda, od wieków będąca cichym świadkiem wielu dramatów.
Jules jest zmuszona powrócić do znienawidzonego rodzinnego miasteczka, gdy dowiaduje się, że jej starsza siostra została znaleziona martwa w zimnych wodach Topieliska. Nel od zawsze miała obsesję na punkcie tego miejsca. Spisywała nawet historie kobiet, które zakończyły swoje życie skacząc do rzeki. Jednak dlaczego sama to zrobiła, osierocając przy tym swoją nastoletnią córkę? I jaki ma to związek z niedawnym samobójstwem młodziutkiej Katie?
W powieści nie ma wartkiej akcji ani wciskających w fotel szokujących momentów. Powoli odkrywamy tajemnice i zawiłe powiązania pomiędzy mieszkańcami, starając się jednocześnie odkryć co przydarzyło się Katie i Nel. Wczuwamy się w położenie matki, która straciła swoją ukochaną córeczkę. Staramy się zrozumieć relacje pomiędzy dwoma siostrami, które nigdy się nie dogadywały. Momentami książka może trochę nużyć, możemy też poczuć się skołowani licznymi zmianami narratorów, jednak wielbiciele skomplikowanych dramatów rodzinnych na pewno znajdą tu coś dla siebie.
Nie zachwycałam się „Dziewczyną z pociągu”, nie zachwycam się też „Zapisane w wodzie”, jednak obie te powieści są naprawdę solidnie napisane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz