sobota, 6 sierpnia 2016

Trzy serie książek, których nigdy nie skończyłam.





Darzę miłością ogromną wszelkie trylogie i serie. Kiedy skończę czytać jakąś książkę i wiem, że jeszcze czekają mnie 4 tomy wspaniałej uczty, fangirlingu i emocji, to aż zacieram z radości ręce. Jednak przyznam się, że zdarzyło mi się porzucić, ewentualnie zawiesić, czytanie pewnych serii. I choć zazwyczaj zaciskam zęby i czytam do końca - I am not a quiter! - to ostatnimi czasy coraz częściej zdarza mi się po prostu zamknąć książkę, odłożyć ją na półkę i wcale nie zastanawiać się „co by było gdyby...” i „ciekawe, co się zdarzy w 7 tomie”. 


Oto moja lista:



Dotyk Julii” Taher Mafi

Nie możesz mnie dotknąć – szepczę. Kłamię – oto, czego mu nie mówię. Możesz mnie dotknąć – oto, czego nigdy nie powiem. Proszę, dotknij mnie – oto, co chcę powiedzieć”.

Naprawdę nie wiem dlaczego nie mogłam skończyć tej książki. Początek zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie, byłam ciekawa Julii i jej historii, poza tym styl pisania autorki bardzo przypadł mi do gustu – urywane zdania i chaotyczne myśli Julii miały swój klimat. Jednak w połowie książki poczułam nagłą niechęć do historii i straciłam zainteresowanie.
Jeśli chodzi o książki, to uwielbiam każdy gatunek, jednak mam jedną zasadę – związek przyczynowo-skutkowy musi mieć sens, inaczej zamiast skupiać się na samej fabule, denerwuję się okropnie na bohaterów i ich nagłe zmiany. Chodzi mi o pewien realizm postaci – jeśli autor przez pięćdziesiąt stron wmawia nam, że mąż naszej bohaterki jest najgorszy na świecie i nasza heroina pragnie udusić go poduszką, to proszę nie wmawiajcie mi, że wszystko się odmieni ze strony na stronę, z akapitu na akapit, bo bae powiedział, że się zmieni i przyniósł bukiet polnych kwiatów, w związku z czym nasza bohaterka ma wewnętrzną odmianę, oczyszczenie z odrodzeniem i po trzech akapitach jest już innym człowiekiem, a fabułę z pierwszej połowy książki idzie o kant potłuc! Nie chcę wyjaśniać w szczegółach, co takiego zwróciło moją uwagę w „Dotyku Julii”, jednak pewna scena sprawiła, że po prostu zamknęłam książkę i już do niej nie wróciłam.

PS Ale okładki są cudowne.



„Dary Anioła” Cassandry Clare


Dotąd się zastanawiam, dlaczego to sobie zrobiłam. Pierwszą książkę z serii przeczytałam jeszcze w gimnazjum i nie byłam pewna, co o niej myśleć. Pomysł był nawet ciekawy, jednak sposób pisania nie przypadł mi do gustu. (Później pomyślałam, że chyba mam po prostu jakąś niechęć to urban fantasy, a do YA urban fantasy już w ogóle – obecnie wiele książek z tego gatunku jest pisana na zasadzie: weźmy grupę nastolatków, ajfony, problemy w szkole, miecze, Wielką Tajemnicę, trochę magii i płomienny romans i wydajmy książkę!). Jednak nie poddałam się i sięgnęłam po kolejne części, tym razem w oryginale i było jeszcze gorzej. Nie zrozumcie mnie źle, wiem, że jest w Internetach wielu fanów tej serii i nie uważam, żeby była ona jakaś tragiczna, jednak patrząc na styl pisania pani Cassandry, skręcało mnie w środku i odbierało całą chęć do czytania. W rezultacie, po skończeniu trzeciego tomu serii, już nigdy do niej nie wróciłam i od tej pory śpi mi się trochę lepiej.
A czy ktoś z was próbował oglądać serial? Zastanawiam się, czy już go anulowano, czy dano mu jeszcze jedną szansę?




„Pieśń lodu i ognia” George R. R. Martin


Tutaj nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Książki z serii trafiają idealnie w moje gusta, klimaty i ilość stron, jednak utknęłam na pierwszym tomie i za nic nie mogę się ruszyć. Jednak wiem, że w końcu mnie natchnie, a wtedy migusiem przelecę przez wszystkie tomy. Podejrzewam, że zniechęcił mnie boom na Grę o Tron, jednak zawsze mówię wszem i wobec, że jestem fanką książek Martina, a co. Kiedyś przecież je skończę!


A wy? Przyznajcie się, co znajduje się na waszej liście?

6 komentarzy:

  1. Gra o tron jest dość...ciężka, że tak to ujmę. Ja prawie miesiąc czytałam pierwszy tom o drugim nie wspominając. Julię przeczytałam całą, ale ta seria mi się nie podoba. Generalnie nie polecam.
    A Dary Anioła lubię i nie przeszkadzał mi styl autorki. Pewnie jakbym zaczęła teraz czytać to bym ich nie skończyła. A serial jest zły.
    Pozdrawiam :)
    http://life-ishappiness.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, jest ciężka plus ja ją czytałam po angielsku, co mnie dodatkowo spowolniało, bo to jednak fantasy i słownictwo też jest charakterystyczne.

      Usuń
  2. Ja również porzuciłam Dary Anioła, zawsze uważałam, że powinny były zostać trylogią, tak jak planowała to autorka od poczatku, ale potem wydała czwartą część i Miasto Upadłych Aniołów było tak słabe, że postanowiłam nigdy nie wracać do kolejnych książek Cassandry Clare. Jeśli zaś chodzi o Dotyk Julii - według mnie dość dużo straciłaś. Co prawda dwa pierwsze tomy są słabe, ale trzeci? Trzeci to jedna z moich ulubionych książek, to, co autorka zrobiła, było istnym szaleństwem, chyba nikt się na to nigdy nie odważył. Rozumiem jednak, czemu postanowiłaś porzucić tę trylogię. Zaś co do Martina - zaczęłam pierwszy tom, utknęłam gdzieś na 200 stronie i raczej nie ruszę. To chyba po prostu nie dla mnie.

    Books by Geek Girl

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak mnie zachęcacie do Dotyku Julii, że jeszcze wznowię czytanie i dopiero będzie! :))

      Usuń
  3. Ja osobiście uwielbiam Taher Mafi i połknęłam całą trylogie bez mrugnięcia okiem. Nie miałam żadnych zastrzeżeń co do Warnera bo zawszę w książkach uwielbiam tych złych i kibicowałam mu od początku hihi :P Ale co do Darów Anioła to uważam że na trylogii powinno się skończyć, reszta byla tak beznadziejna że nawet nie miałam ochoty przeczytać do końca 4 tomu :/
    Pozdrawiam cieplutko <3
    Nowy rozdział

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, szczerze mówiąc pierwsze trzy książki jeszcze nie były tragiczne, ale im dalej tym gorzej... Niestety, czasami jest tak, że autorzy nie wiedzą kiedy skończyć i potem mamy jeszcze prequele, dodatkowe opowiadania, uzupełniające opowiadania, książkę o każdym jednym bohaterze...

      Usuń